วันจันทร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

กุ้งหวาน อาหารทำง่าย ทานอร่อย

กุ้งหวาน
ช่วงนี้ทะเลมีมรสุม ชาวประมงเลยไม่ได้ออกทะเลไปจับปูจับปลา แต่ไม่ใช่ว่าอาหารการกินจะขาดแคลน กลับรู้สึกว่ายังมีอุดมสมบูรณ์ตามปกติ โดยเฉพาะสัตว์น้ำเล็กๆ ชายฝั่งกลับมีสมบูรณ์ยิ่งขึ้น เดาว่ามันคงหนีคลื่นลมจากทะเลลึกเข้ามาหลบอาศัยตามชายฝั่ง วันไหนที่คลื่นลมพอจะสงบบ้าง เห็นคนออกไปเข็นปลากระบอก โดยใช้คน 2 คน ถืออวนคนละฝั่ง ลากอวนยาวๆ จากในทะเล เดินเข้าหาชายฝั่งพร้อมๆ กัน ได้ปลากระบอกและลูกกุ้งเยอะแยะ ผมไปนั่งมองดูเกือบทุกวัน เพราะเพิ่งไปซื้อที่ดินหน้าทะเลมา กะว่าจะมาทำบ้านหลังใหม่ไว้อยู่กันจนตายละทีนี้ เห็นเขาเข็นอวนได้ทั้งปลาและลูกกุ้งเยอะแยะ เพราะทะเลที่นี่เป็นเลนปนทรายสัตว์น้ำเลยชุกชุมสมบูรณ์บ้าน ก็เลยเดินไปทักทายเขาเรื่อยเปื่อย ด้วยความอยากรู้ว่าเขาได้อะไรมาบ้าง  ไม่รู้จักกันหรอกครับ แต่คนชนบทสนิทกันง่ายครับ คุยกับแป๊บเดียวเขาให้ลูกกุ้งมาถุงเบ้อเริ่ม


ปัญหาละทีนี้ คือไม่รู้จะเอาทำอะไรกินดี หมุนไปหมุนมาในตู้เย็นก็ไม่มีอะไรเหลือติดอยู่เพราะกะว่าช่วงเย็นๆ ค่อยไปเดินเที่ยวตลาดนัดทีเดียว ที่ชอบไปตอนเย็นเพราะอากาศมันไม่ร้อน บางวันก็ปั่นเสือหมอบไป ระยะทางไปกลับแค่ 8 กิโล กล้วยๆ มากครับสำหรับเสือหมอบ ไม่ทันเหงื่อออกด้วยซ้ำ เสียแต่ว่าระหว่างทางมีหมาชอบเห่าไล่ บอกกับเจ้าของหลายครั้ง ก็พูดแต่ว่ามันแค่เพียงเห่า ไม่กัดหรอก ผลนะเหรอครับ เมื่อต้นปีก็โดนหมางับมา 1 แผล ฉีดยาเพิ่งครบไปเมื่อเดือนตุลาคมนี่เอง ตั้งแต่โดนหมากัดมา ผมพกดาบติดรถเลย หลายวันก่อนหมามันไล่ คงจะได้ใจละมั๊ง เลยใช้มีดไล่ฟันหมาซะกระเจิงเลย เพราะผมไม่ยอมให้หมามากัดง่ายๆ เป็นครั้งที่ 2 แน่ๆ  เจ้าของก็ได้แต่ยืนหน้าจ๋อย ไม่กล้าพูดอะไร เพราะอะไรนะหรือครับ เพราะตอนหมากัดผม เจ้าของที่เคยบอกว่าหมามันไม่กัดบอกว่าไม่ใช่หมาเขานะซิ

ก็ฝากไว้หน่อยนะครับสำหรับคนรักสัตว์ ผมก็รักสัตว์แถมยังเคยเลี้ยงมาแล้วแทบทุกอย่าง  แต่คนที่เลี้ยงแบบปล่อยปละละเลยปล่อยให้ออกมาไล่กัดชาวบ้านบนทางสัญจรสาธารณะนี่มันไม่ไหวนะครับ เพราะชีวิตคนผมว่าสำคัญกว่าหมาแน่ๆ โดยเฉพาะถ้าชีวิตผมด้วย รอบหน้าผมกะว่าถ้าโดนกัดอีกจะฟ้องศาลยึดบ้านยึดรถเป็นค่าทำขวัญซะให้เข็ด เอาให้เป็นข่าวหน้าหนึ่งกันซักที กับพวกที่ไม่รับผิดชอบสังคม เพราะรอให้สำนึกเองคงจะยาก อีกอย่างเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว มีเหตุการณ์เกิดขึ้นจริงๆ เลย ไม่ห่างจากตัวอำเภอท่าชนะเท่าไร คนแก่ผัวเมียซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์กลับบ้านกันตามปกติตามเส้นทางนั้นเกือบทุกวัน วันนั้นไม่รู้เกิดอะไรขึ้นหมามีเจ้าของนี่แหละ มันไล่กวดรถมอเตอร์ไซค์ ผลนะหรือครับคุณป้าผู้เป็นภรรยาตกรถ หัวฟาดพื้นไปตายที่โรงพยาบาล เจ้าของหมาก็ช่วยได้แค่ทำศพประมาณ 2 หมื่นบาทมั๊งเพราะเห็นว่าเป็นญาติๆ กันเลยไม่เอาเรื่อง ผมยังไปงานศพป้าเขาด้วยเลย

ก็ฝากวิงวอนด้วยเลยละครับ สำหรับผู้รักสัตว์ทั้งหลาย ช่วยกันดูแลระมัดระวังให้ดี สัตว์มันไม่ได้เรียนหนังสือ ความรู้ก็ไม่มี อ่านหนังสือก็ไม่ออก พูดกันก็ไม่รู้เรื่อง ถ้ามันดุ ก็ต้องระวังดูแลให้ดี อย่าให้ทำความเดือดร้อนใช้ชาวบ้านเขา บอกตรงๆ เมื่อก่อนเวลามีข่าวสัตว์ถูกทำร้ายผมเองก็อดสงสารไม่ได้ แต่ตั้งแต่โดนกับตัวเ้อง ถ้ามีข่าวหมามันวิ่งมากัดคนบนถนนโดยเฉพาะกัดเด็กที่เป็นข่าวบ่อยๆ  ผมกลับอยากให้ดำเนินคดีกับเจ้าของหมาด้วยเอาให้หนักๆ และเอามาเผยแพร่อย่างจริงจังถึงโทษที่เจ้าของหมาจะต้องได้รับ ไม่ใช่จ่ายแค่ค่าทำแผลแล้วจบๆ กันไป เพราะใครบ้างอยากให้หมากัดเพื่อหวังแค่ค่าทำแผล ตอนผมโดนหมากัด เดินไม่ได้เกือบอาทิตย์ ต้องเขยกอีกหลายวัน ผ่านไปเกิน 10 เดือนแล้วก็ยังเจ็บแผลเป็นครั้งคราวเวลาเดินมากๆ ก็ปวดนิดหน่อย  มันต้องเรียกร้องกันให้คุ้มกับความรู้สึกด้านจิตใจด้วย เรียกกันเป็นแสนเป็นล้านซะเลย จะได้เป็นอุทาหรณ์ให้คนที่ไม่รับผิดชอบสังคมคนอื่นๆ ด้วย ทุกวันนี้ในตลาดเขาเห็นผมปั่นจักยานติดดาบที่รถ หลายๆ คนอาจจะมองว่าเพี้ยนเปล่าวะไอ้นี้ ก็อยากบอกว่าให้คุณลองไปปั่นจักยานที่ไหนก็ได้ ผ่านบ้านที่เลี้ยงหมาดุๆ แล้วไม่ได้ล่ามดูซิครับ จะมีความรู้สึกอย่างไร แล้วตามบ้านนอกก็นิยมเลี้ยงหมากันแทบทุกบ้าน ส่วนใหญ่มันก็ไม่ค่อยดุหรอกครับ แต่บทจะดุขึ้นมา มันไล่ไม่ยั้งเลย ก่อนหน้านี้ผมเคยพกไม้ยาวๆ ไว้ไล่หมา ผลก็คือมันเข้ามาถึงรถฟาดไป 1 ที แรงๆด้วย  มันไม่หนีกลับยิ่งเห่าชวนเพื่อนๆ มากันอีก ดีที่เจ้าของบ้านออกมาไล่ (คนละบ้านกับที่โดนกัดครั้งแรก) ตั้งแต่นั้นไม้จึงต้องเปลี่ยนเป็นดาบด้วยประการนี้ เพราะถ้าวันนั้นเจ้าของบ้านไม่อยู่ ก็ไม่อยากคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตั้งแต่โดนผมไล่ฟันกระเจิงไป และพกดาบติดรถ เหมือนมันรู้ตั้งแต่นั้นมาไม่ค่อยมีหมาวิ่งไล่อีกเลย แต่ก็ยังเห่าขู่เรื่อยๆ เป็นคราวๆไป ไม่รู้อะไรของมัน ก็บอกแล้วว่าผมคุยกับมันไม่รู้เรื่อง แต่บอกได้ว่า ถ้าผมปั่นจักรยานบนถนนแล้วหมาไล่อีก ผมไม่ปั่นหนีอีกแล้ว จะรบกับมันด้วยมีดดาบกันซักตั้ง เพราะครั้งแรกผมปั่นหนีจึงได้แผล ดังนั้นผมจะไม่ปั่นหนีให้ประวัติซ้ำรอยอีกเด็ดขาดถ้ามีดาบในมือ หุหุหุ

ไหงวันนี้คุยเรื่องทำอาหารจึงออกมาเป็นเรื่องทำสงครามกับหมาดุๆ ไปได้ก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะเก็บกดมานาน และหงุดหงิดทุกครั้งที่ผมวิ่ง เพราะเมื่อไรที่ผมวิ่ง ก็จะเริ่มเจ็บแผลบริเวณข้อเท้าที่โดนหมากัด เมื่อหงุดหงิดมากๆ ก็เลยระบายออกมาซะบ้าง มันจะได้ไม่ค้างคาอยู่ ก็ฝากเป็น 1 เสียงดังๆ ที่เรียกร้องเชิญชวนว่า ถ้าท่านหรือญาติพี่น้องลูกหลานโดนสุนัขมีเจ้าของกัดบนทางสาธารณะ  อย่ายอมรับแค่ค่าทำแผล มันต้องร้องให้คุ้มกับค่าความทรมานทั้งร่างกายและจิตใจที่ต้องได้รับหลังจากนั้นด้วย  อย่างน้อยก็ต้องรถเก๋งป้ายแดงซัก 1 คัน หรือไม่ก็บ้านซักหลัง ดูซิว่าจะมีเรื่องหมากัดคนบนทางสัญจรบ่อยๆ อีกไหม ไม่เชื่อคนลองไปขอข้อมูลตามโรงพยาบาลดูซิครับ แต่ละปี โรงพยาบาลแต่ละแห่งมีคนต้องมาฉีดยาเพราะหมาคนอื่นกัด ปีละเท่าไร แต่ที่ไม่เป็นข่าวก็เพราะทุกคนมองว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาๆ จริงไหมครับ แต่ถ้ามีคนบ้าแบบผมถือดาบไล่ฟันหมาตายเพราะมันไล่งับบนถนน อาจได้เป็นข่าวของคุณสรยุทธก็ได้ เพราะมันไม่ธรรมดา จริงไหม

บ๊ะ ยังจบสงครามกับหมาอันธพาลบนถนนไม่ลง  อารมณ์ชักเดือด งั้นตัดบทมาเข้าเรื่องทำกุ้งหวานกินกันดีกว่า อย่างที่เกริ่นไปเพราะในตู้เย็นไม่มีอะไรเหลือเลย ได้กุ้งที่ชาวบ้านมาเข็นอวนให้มา 1 ถุง เลยจะเอามาผัดหวาน เพราะใส่แค่เพียงน้ำตาลกับน้ำปลาก็อร่อยแล้ว  ใช้อารมณ์ที่กำลังเดือดๆ นี่แหละ แทนแกสซะเลย หุหุหุ

ส่วนประกอบและวิธีทำกุ้งผัดหวาน
1 กุ้ง 300 กรัม , น้ำตาลปีบ 3 ช้อนโต๊ะ , น้ำปลา 1 ช้อนโต๊ะ

2 ล้างกุ้งให้สะอาด เด็ดหัวออก ใส่กระทะอเติมน้ำพอท่วม ต้มจนกุ้งสุก

3 กุ้งสุกแล้ว รินน้ำออกบ้าง เหลือไว้เล็กน้อย ใส่น้ำตาลปีบและน้ำปลาลงไป ผัดไปเรื่อยๆ จนน้ำงวดข้นเหนียวดีแล้ว ชิมรสดู ปรับแต่งรสหวานเค็มตามชอบ

4 ผมเคยเห็นแม่ทำ แม่จะใส่กระทิและหัวหอมลงไปด้วย จะรสชาติที่หอมหวานมันมากขึ้น แ่บอกแล้วว่าวันนี้ในตู้เย็นผมไม่เหลืออะไร เลยใส่แค่เพียงน้ำตาลและน้ำปลา เท่านี้กินกับข้าวสวยแกล้มพริกขี้หนูก็อร่อยแล้ว
ข้อมูลโดย
ก้าวหน้าดอทคอม


ไม่มีความคิดเห็น: